-
1 fastīdium
fastīdium ī, n nausea, squeamishness, loathing, distaste, aversion: cibi: Magna movet stomacho fastidia, H.: veteris quercūs, Iu.: oculorum. —Fig., dislike, aversion, disgust, fastidiousness, excessive nicety: ab aliquā re fastidio quodam abalienari: est fastidi delicatissimi: audiendi: insolens domesticarum rerum: fastidio esse alquibus, Ta.: nec id fit fastidio meo: spectatoris fastidia ferre superbi, H.—Scornful contempt, haughtiness, pride: quorum non possum ferre fastidium: efferri fastidio et contumaciā: superba pati fastidia, V.: Oderunt fastidia divi, Tb.* * *loathing, disgust; squeamishness; scornful contempt, pride; fastidiousness -
2 hebes
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1. -
3 hebetia
hĕbes, ĕtis ( acc. sing. hebem, Enn. and Caecil. ap. Charis. p. 107 P.; abl. hebeti;I.but hebete,
Cels. 7, 3), adj. [hebeo], blunt, dull, in opp. to pointed or sharp (class.; esp. freq. in the trop. sense).Lit.: cujus (lunae) et nascentis et insenescentis alias hebetiora alias acutiora videntur cornua, Cic. Fragm. ap. Non. 122, 1:B.tela leviora atque hebetiora,
id. Har. Resp. 1, 2:quo latiora (ossa) quaque parte sunt, hoc hebetiora,
Cels. 8, 1, 66:ponite jam gladios hebetes, pugnetur acutis,
Ov. A. A. 3, 589:machaera,
Plaut. Mil. 1, 1, 53; cf.:hebeti mucrone,
Lucr. 5, 1274, and hebeti ictu, which does not penetrate, Ov. M. 12, 85:oryx hebeti ferro caeditur,
Juv. 11, 140:secures,
id. 8, 137:angulus,
obtuse, Front. de Form. Agr. p. 32 Goes.—As subst.: hĕbĕtĭa, ium, n., blunt tools, Quint. 2, 12, 18.—Transf., of sight, hearing, smell, taste, dull, dim, faint:II.utroque oculo natura hebete,
Plin. 9, 15, 20:color,
Ov. F. 5, 365; cf.:(orbem solis) adhuc hebetem vicina nocte,
Stat. Ach. 2, 289:carbunculi hebetiores,
Plin. 37, 7, 26, § 98:postea quam sensi populi Romani aures hebetiores, oculos autem esse acres atque acutos,
Cic. Planc. 27, 66; cf. id. Rep. 6, 18:uva gustu hebes,
tasteless, insipid, Col. 3, 2, 24: genus croci, without smell (opp. odoratum), Plin. 21, 11, 39, § 67:os hebes est, positaeque movent fastidia mensae,
without appetite, Ov. P. 1, 10, 7:caro,
without feeling, dead, Cels. 7, 6, 8; 7, 13, 1:ossa gingivarum,
id. 6, 15, 17:qui torpet hebes locus ille,
Ov. A. A. 3, 799. —Trop., dull, obtuse, sluggish, heavy, doltish, stupid (syn.:bardus, stupidus, ineptus, absurdus, stultus, fatuus, stolidus, brutus, etc.): sensus omnes hebetes et tardos esse arbitrabantur,
Cic. Ac. 1, 8, 31:puer incessu tardus, sensu hebes,
Plin. 7, 16, 17, § 76:tanta solertia animalium hebetissimis quoque est,
id. 9, 30, 48:Epicurus, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici,
Cic. Div. 2, 50, 103; cf.:omnium ceterarum rerum oratio ludus est homini non hebeti neque inexercitato neque communium litterarum et politioris humanitatis experti,
id. de Or. 2, 17, 71:memoria,
id. ib. 2, 87, 357:me hebetem molestiae reddiderunt,
id. Att. 9, 17, 2:nisi qui sit plane hebes,
Quint. 7, 1, 48:nisi forte tam hebes futurus est judex, ut, etc.,
id. 4, 2, 66: hebes ad aliquid, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; cf.:quis adeo hebes inveniretur, ut crederet? etc.,
Tac. A. 14, 11: exercitus hebes infirmusque, raw, undisciplined,=rudis, Sall. J. 54, 3: hebes ad sustinendum laborem [p. 844] miles, sluggish, slow, tardy, Tac. H. 2, 99; Ov. M. 13, 135:adulescentia bruta et hebes,
Sen. Ben. 3, 37, 3:spondeus quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior,
Cic. Or. 64, 216: sed hac rhetorica philosophorum, non nostra illa forensi, quam necesse est, cum populariter loquatur, esse interdum paulo hebetiorem, i. e. more superficial, common (opp. to philosophical acuteness, nicety), id. Fin. 2, 6, 17:dolor,
id. Att. 8, 3, 4:hoc Pansa aut non videt (hebeti enim ingenio est) aut negligit,
id. Phil. 10, 8, 17; cf.:hebetiora hominum ingenia,
id. N. D. 2, 6, 17:ratio,
Plin. 2, 47, 46, § 119:quaedam hebes, sordida, jejuna oratio,
Quint. 8, 3, 49:quasdam (litteras) velut acriores parum efficimus et aliis non dissimilibus sed quasi hebetioribus permutamus,
id. 1, 11, 4.—Of a speaker: hebes lingua, magis malus quam callidus ingenio, Ps.-Sall. de Rep. 2, 9, 1. -
4 lenocinium
lēnōcĭnĭum, ĭi, n. [leno], the trade of a pander, pimping, pandering.I.Lit.:II.ait praetor: Qui lenocinium fecerit. Lenocinium facit, qui quaestuaria mancipia habet. Sed et qui in liberis hunc quaestum exercet, in eadem causa est, etc.,
Dig. 3, 2, 4:quid? ego lenocinium facio?
Plaut. Ep. 4, 2, 11:uxori meae Mihique objectent lenocinium facere,
id. Merc. 2, 3, 76:profiteri,
to profess to be a bawd, Suet. Tib. 35:praebere uxori,
to be a pander to, Dig. 24, 3, 47:eum qui in adulterio deprehensam uxorem non statim dimiserit, reum lenocinii postulari placuit,
Paul. Sent. 2, 26, 8; Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 12, 4.—Transf.A.An allurement, enticement, Cic. Mur. 35, 74:B.cupiditatum,
id. Sest. 66, 138.—Excessive or artificial ornament, finery or nicety in dress:2.corporum lenocinia,
Cic. N. D. 2, 58, 146:omnis lenocinii negligens,
Suet. Aug. 79:lenocinium est muneris antecedens metus,
adds a charm to the benefit, Sen. Ben. 1, 11, 3; cf.:in lenocinio commendationis dolor est,
Plin. 35, 11, 40, § 145.—In partic., of speech, meretricious or nament or allurement (postAug.), Tac. H. 1, 18:nos quibus sordent omnia, quae natura dictavit: qui non ornamenta quaerimus, sed lenocinia,
Quint. 8 prooem. § 26; cf. id. 12, 1, 30:caret lenociniis expositio,
id. 4, 2, 118; Suet. Calig. 38. -
5 logodaedalia
lŏgŏdaedălĭa, ae, f., = logodaidalia, an excessive nicety in one's words, affectation in selecting expressions, Aus. Idyll. 12, 1. -
6 morositas
mōrōsĭtas, ātis, f. [morosus].1.Peevishness, fretfulness, moroseness (rare but class.):2.si in morositatem inutilem et odiosam incidamus,
Cic. Off. 1, 25, 88:morositas et ea vitia, quae dixi, habent aliquid excusationis,
id. Sen. 18, 65.—Niceness, pedantry:affectatione et morositate nimiā obscurabat stilum,
over-scrupulousness, too great nicety, Suet. Tib. 70. -
7 operositas
ŏpĕrōsĭtas, ātis, f. [operosus], excessive pains, overmuch nicety, elaborate workmanship (post-Aug.): est etiam, quae periergia vocatur, supervacua, ut sic dixerim, operositas, Quint. 8, 3, 55:operositas suadendi,
Tert. Anim. 2 fin.:vitreorum,
Vop. Tac. 11. -
8 scrupulositas
scrūpŭlōsĭtas, ātis, f. [scrupulosus] (very rare), over-nicety, scrupulosity:in hac ruris disciplinā non desideratur ejusmodi scrupulositas: sed quod dicitur pingui Minervā, etc.,
Col. 11, 1, 32; Tert. Virg. Vel. 11 med.; Hier. Ep. Gal. prol. -
9 unguis
unguis, is (abl. ungui, Cat. 62, 43; Hor. Ep. 1, 19, 46; id. C. 2, 8, 4; Prop. 1, 20, 39; cf. Charis. p. 120), m. [cf. Gr. ONUCh-, onux; Sanscr. nakha], a nail of a person's finger or toe.I.Lit., Plin. 11, 45, 101, § 247; 10, 35, 52, § 106; 28, 2, 5, § 28; Hor. Ep. 1, 7, 51; 1, 19, 46; id. S. 1, 3, 101; Prop. 1, 20, 39; Ov. Am. 1, 7, 64; 2, 6, 4; id. A. A. 3, 708.—2.Of animals. a claw, talon, hoof, Plin. 11, 45, 101, § 247; Hor. C. 2, 19, 24; Ov. M. 4, 717; 10, 540; Col. 6, 12; Mart. 14, 199 al.—B.Proverbial phrases.1.Ab imis unguibus usque ad verticem summum, from top to toe, from the crown of his head to the sole of his foot, Cic. Rosc. Com. 7, 20.—2.A rectā conscientiā transversum unguem non discedere, not to depart a finger's breadth in the least, Cic. Att. 13, 20, 4; cf.3.ellipt.: urge igitur, nec transversum unguem, quod aiunt, a stilo,
id. Fam. 7, 25, 2:si tu ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris,
Plaut. Aul. 1, 1, 17 sq.; Hier. Ep. 127, 8 (v. transversus and digitus).—Cum medium ostenderet unguem, i. e. showed utter derision, the greatest contempt (because the middle finger was regarded as indecent), Juv. 10, 53.—4.Incestos amores De tenero meditatur ungui, i. e. from childhood, ex hapalôn onuchôn, Hor. C. 3, 6, 24 (for which:5.a teneris unguiculis,
Cic. Fam. 1, 6, 2).—Ad or in unguem, after the Gr. eis onucha or ep onuchos, to a hair, to a nicety, exactly, perfectly (an expression borrowed from sculptors, who, in modelling, give the finishing touch with the nail;6.or joiners, who test the accuracy of joints in wood by the nail: materiem dolare ad unguem,
Col. 11, 2, 13:ad unguem Factus homo,
highly polished, perfectly accomplished, Hor. S. 1, 5, 32; cf.:carmen decies castigare ad unguem,
id. A. P. 294 Jan. ad loc.: suturae capitis [p. 1932] in unguem committuntur, Cels. 8, 1, § 12; Verg. G. 2, 277 Serv.; Vitr. 4, 6, 2; cf.also: carmina molli numero fluere, ut per leve severos effundat junctura unguis,
Pers. 1, 65.—Homo, cujus pluris erat unguis, quam tu totus es, a man whose little finger was worth more than your whole body, Petr. 57 fin. —7.Rodere ungues, to bite the nails, i. e. to be buried in thought, etc.:II.ille in versu faciendo Saepe caput scaberet vivos et roderet ungues,
Hor. S. 1, 10, 71; cf.: ungue meam morso saepe querere fidem. Prop. 3 (4), 25, 4:et saepe inmeritos corrumpas dentibus ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—Transf.A.Of plants, a nail-like spot, the tip, extremity, Plin. 12, 9, 19, § 36; 21, 18, 73, § 121; Col. 4, 24, 7; Pall. Febr. 12, 5.—B.A kind of shell-fish, perh. the razor-fish, Varr. L. L. 5, 12, 23.—C.A hook:D.ferrei,
Col. 12, 18, 2. —
См. также в других словарях:
Nicety — Ni ce*ty, n.; pl. {Niceties}. [OE. nicet[ e] foolishness.] 1. The quality or state of being nice (in any of the senses of that word.). [1913 Webster] The miller smiled of her nicety. Chaucer. [1913 Webster] 2. Delicacy or exactness of perception; … The Collaborative International Dictionary of English
nicety — ► NOUN (pl. niceties) 1) a fine detail or distinction. 2) accuracy. 3) a detail of etiquette. ● to a nicety Cf. ↑to a nicety … English terms dictionary
nicety — (n.) mid 14c., folly, stupidity, from O.Fr. niceté foolishness, childishness, simplicity, from nice silly (see NICE (Cf. nice)). Underwent sense evolution parallel to nice, arriving at minute, subtle point 1580s and exactitude in 1650s. Phrase to … Etymology dictionary
nicety — [nī′sə tē] n. pl. niceties [ME nicete < OFr, folly < nice: see NICE] 1. the quality or state of being nice; specif., a) scrupulosity b) precision; accuracy; exactness, as of discrimination or perception c) fastidiousness; refinement;… … English World dictionary
nicety — index decorum, discretion (quality of being discreet), nuance, specification Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
nicety — is pronounced niy si ti, as three syllables. Its primary meaning is ‘a subtle distinction or detail’ whereas niceness corresponds more generally to the meanings of nice … Modern English usage
nicety — [n] fine point detail, exactness, fine distinction, meticulousness, nuance, precision, refinement, rigor, rigorousness, shade, subtlety; concept 638 … New thesaurus
nicety — ni|ce|ty [ˈnaısıti] n plural niceties 1.) [C usually plural] a small detail or point of difference, especially one that is usually considered to be part of the correct way of doing something ▪ social niceties ▪ legal niceties nicety of ▪ the… … Dictionary of contemporary English
nicety — UK [ˈnaɪsətɪ] / US noun Word forms nicety : singular nicety plural niceties 1) [uncountable] a way of behaving that people consider to be correct 2) [countable] a very small difference or detail … English dictionary
nicety — /ˈnaɪsəti / (say nuysuhtee) noun (plural niceties) 1. a delicate or fine point: *Seward courteously advising Sir John Dean Paul on the niceties of forging and uttering, the lesser practitioners listening and learning in awe. –cyril pearl, 1959. 2 …
nicety — n. (pl. ies) 1 a subtle distinction or detail. 2 precision, accuracy. 3 intricate or subtle quality (a point of great nicety). 4 (in pl.) a minutiae; fine details. b refinements, trimmings. Phrases and idioms: to a nicety with exactness.… … Useful english dictionary